ACCESO A IES A CAÑIZA
LABRADORES
PEKINÉS
ACTIVIDAD 3
Follas Novas A xustiza pola man Aqués que ten fama de honrados na vila roubáronme tanta brancura que eu tiña, botáronme estrume nas galas dun día, a roupa decote puñéronma en tiras. Nin pedra deixaron, en donde eu vivira; sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas, ó raso cas lebres dormín nas campías; meus fillos… ¡meus anxos!… que tanto eu quería, ¡morreron, morreron, ca fame que tiñan! Quedei deshonrada, murcháronme a vida, fixéronme un leito de toxos e silvas; i en tanto, os raposos de sangue maldita, tranquilos nun leito de rosas dormían. -Salvádeme, ¡ouh, xueces!, berrei… ¡Tolería! De min se mofaron, vendeume a xusticia. -Bon Dios, axudaime, berrei, berrei inda… Tan alto que estaba, bon Dios non me oíra. Entonces cal loba doente ou ferida, dun salto con rabia pillei a fouciña, rondei paseniño… ¡Ne-as herbas sentían! I a lúa escondíase, i a fera dormía cos seus compañeiros en cama mullida. Mireinos con calma, i as m...
Comentarios
Publicar un comentario